Szlak przebiega przez Kozłowiecki Park Krajobrazowy i tereny do niego przyległe. Rozległym kompleksom leśnym towarzyszą śródleśne łąki, stawy, bagienka oraz niewielkie osady leśne i rolnicze. Szlak prezentuje bardzo interesujące walory przyrodnicze i krajobrazowe.
Na szlaku znajduje się Muzeum Zamojskich w Kozłówce – najlepiej zachowana rezydencja magnacka w Polsce.
Większość trasy jest utwardzona, ale jeśli chcemy dojechać do niego żółtym łącznikiem z garbowskiego szlaku, musimy dysponować rowerem mogącym jeździć po polnych i leśnych drogach.
Do niebieskiego szlaku możemy dojechać żółtym łącznikiem z garbowskiego czarnego szlaku północnego. Skręcając w prawo we wsi Meszno, wjedziemy na żółty łącznik z niebieskim szlakiem gminy Kamionka. Wędrując cały czas prosto żółtym łącznikiem (liczącym 7,31 km), następnie niebieskim szlakiem gm. Kamionka (po 3 km) dojedziemy bezpośrednio pod bramę Muzeum Zamoyskich w Kozłówce.
Początkowo jedziemy piaszczystą śródpolną drogą, mijamy krzyż stojący przy dwóch jarzębinach, następnie wyboista droga biegnie przy krawędzi lasu, przejeżdżamy obok małego metalowego krzyża (1,29 km). Na rozwidleniu dróg przy wjeździe do lasu (2,07 km) jedziemy prosto (do lasu), po ok. 700 m wyjeżdżamy z lasu i na rozwidleniu skręcamy w prawo (2,72 km). Po ok. 0,5 km mijamy po prawej potężny samotny dąb (3,26 km), przy okazałej lipie droga skręca w lewo, ale my jedziemy prosto w stronę drugiej lipy (3,38 km). Mijamy dwie kolejne lipy pierwszą z brązowym krzyżem (3,47 km), drugą z dwoma kapliczkami (3,73 km). Większa z kapliczek jest zbudowana z polnych kamieni, druga drewniana, stoi pod lipą na metalowej podstawie. Za kapliczkami, po lewej widać w oddali dach kaplicy w Syrach p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, wybudowaną w latach 1981-1983.
Na kolejnym rozwidleniu dróg, jedziemy prosto polną drogą (3,89 km),mijamy po lewej kolejno dwa samotne kasztanowce (4 i 4,15 km). Nasz szlak pokrywa się tu z niebieskim „partyzanckim” szlakiem pieszym. Polna droga przechodzi w szutrową (4,42 km) i wkrótce w miejscowości Syry wjeżdżamy na asfalt (4,58 km). Po lewej mijamy krzyż, za nim znajdują się drogowskazy informujące, ze szlak żółty pokrywa się tu z niebieskim (Niebieski Szlak Partyzancki PTTK liczy ok. 77 km, przebiega przez miejscowości: Rąblów – Zawada – Łopatki – Markuszów – Samoklęski – Kozłówka – Skrobów – Lubartów – Serniki – Ostrów Lubelski). Wędrując niebieskim szlakiem do Markuszowa mamy 16 km, do Rąblowa 36, do Ostrowa Lubelskiego 41 km, a do Lubartowa 16 km.
Jadąc dalej prosto, przecinamy drogę nr 809 (5,05 km). Przy skrzyżowaniu, po lewej stronie znajduje się okazały pomnik upamiętniający zwycięską, partyzancka potyczkę stoczoną w okolicznych lasach 12 maja 1944 r. z oddziałem SS „Wiking”. Za skrzyżowaniem droga przechodzi w szutrową, przejeżdżamy przez mostek (5,27 km), mijamy drogowskaz informujący, że skręcając w prawo dojedziemy do Gospodarstwo Rybackiego w Samoklęskach.
Gospodarstwo Rybackie „Samoklęski” sp. z o. o. gospodaruje na stawach o powierzchni ok. 300 ha, dysponuje jedną z większych w Polsce wylęgarni ryb ciepłolubnych i posiada Certyfikat Najwyższej Jakości Karpia Królewskiego wydany przez Związek Producentów Ryb. Nowoczesne gospodarstwo, oparło hodowlę ryb wyłącznie na paszach naturalnych i dla amatorów wędkowania udostępnia dwa stawy do połowu ryb.
Przejeżdżamy kolejny mostek (5,63 km), mijamy po drodze większe i mniejsze stawy hodowlane, prowadzonych przez Gospodarstwo Rybackie w Samoklęskach. Droga biegnie przez szpaler topoli (5,75 km), przy którym równolegle do drogi płynie ciek wodny. Przejeżdżamy, jadąc prosto, kolejne skrzyżowanie (6,01 km), ciek skręca tu w prawo. Dalsza droga (ok. 1,5 km) prowadzi wśród szpaleru różnych drzew (kasztany, lipy i dęby). Żółty łącznik doprowadził nas na niebieski szlak gm. Kamionka (7,31 km).
Rozpoczynamy wędrówkę niebieską pętlą przez gminę Kamionka. Do Kozłówki zostało nam jeszcze niecałe 3 km. Polną drogą jedziemy cały czas prosto, przejeżdżamy skrzyżowanie przy którym stoi samotna brzoza (0,59 km), przed nami widać już w oddali kopuły pałacu. Przejeżdżamy pomiędzy wierzbami (0,95 km) i po ok. 0,8 km przejeżdżamy kolejne skrzyżowanie (1,73 km). Za skrzyżowaniem polna droga biegnie lipową aleją, po ok. 0,7 km mijamy po prawej czarny, metalowy krzyż (2,45 km). Na wprost, za starą lipą widać kopuły znajdującego się już dość blisko pałacu. Jedziemy prosto, mijamy potężną lipę po prawej (2,87 km), następnie przecinamy szosę Kamionka-Kozłówka (2,95 km) i główną aleją wśród drzew, dojeżdżamy do głównej bramy Muzeum Zamoyskich w Kozłówce.
Pałac wzniesiony został około 1742 roku dla rodziny Bielińskich według projektu Józefa Fontany. W roku 1799 stał się własnością rodziny Zamoyskich. Na przełomie XIX i XX wieku został gruntownie przebudowany przez Konstantego Zamoyskiego, któremu obiekt zawdzięcza swój obecny kształt i wyposażenie. W czasach swojej świetności (koniec XIX i początek XX wieku) pałac pełnił funkcję centrum ordynacji kozłowieckiej.
We wnętrzach pałacowych zachował się autentyczny wystrój z przełomu XIX i XX wieku w stylu Drugiego Cesarstwa. W skład kompleksu parkowo – pałacowego wchodzi kaplica pałacowa, która wzorowana jest na kaplicy królewskiej w Wersalu, skąd skopiowano sztukaterie, kolumnadę, ołtarz i prospekt organowy.
Trzon zbiorów stanowi wyposażenie ruchome pałacu, tworzące jedyny w Polsce zespół dziewiętnastowiecznych portretów, kopii obrazów i rzeźb, mebli, ram, luster, karniszy, lambrekinów, kotar, świeczników. Muzeum posiada również bogate zbiory porcelany, szkła, sreber, tkanin i innych przedmiotów rzemiosła artystycznego. Pałacowa biblioteka liczy 7300 woluminów, w tym 620 starodruków. Zbiory archiwum zawierają ponad 5000 listów i dokumentów. Zachowało się prawie 1900 zabytkowych fotografii oraz 1500 rolek z nagraniami muzyki klasycznej do odtwarzania na pianoli i organoli.
Godna uwagi jest przypałacowa kaplica wzniesiona w latach 1903–1909. Wzorowana była na kaplicy królewskiej w Wersalu, skąd skopiowano sztukaterie, kolumnadę, ołtarz i prospekt organowy.
W budynku dawnej powozowni mieści się jedyna w Polsce Galeria Sztuki Socrealizmu, w której prezentowane są prace ze znajdujących się w muzeum wielkich zbiorów sztuki pierwszej połowy lat 50 – tych XX wieku. Kolekcja ta liczy 1600 rzeźb, obrazów, rysunków, grafik i plakatów. Ponadto w budynkach gospodarczych zrekonstruowano i udostępniono zwiedzającym powozownię.
W pomieszczeniach teatralni zespołu pałacowego w Kozłówce udostępniane są tematyczne wystawy czasowe.
Pałac wraz z okolicznymi budynkami otacza doskonale zachowany i pielęgnowany park. Drzewostan parku w Kozłówce stanowią przede wszystkim lipy i klony, ale są tu też i dęby, z których jeden, rosnący na dziedzińcu, jest pomnikiem przyrody, kasztanowce, graby, sosny i świerki, topole, brzozy i wyjątkowo okazałe wiązy. Od strony wschodniej rozpościera się ogród, którego głównym elementem jest salon z symetrycznie ukształtowanymi parterami, obwiedzionymi opaskami z bukszpanów i róż. W bezpośrednim sąsiedztwie pałacu znajduje się fontanna z figurkami puttów (amorków), odlanymi w paryskiej firmie Le Val d’Osne. Na parkowych polanach urządzono plac piknikowy z rożnem i miejscem do biesiadowania, zaś nieco dalej znajduje się plac zabaw dla najmłodszych gości Kozłówki. Można z nich skorzystać po wcześniejszej rezerwacji. Pamiątką z Kozłówki, jest ręcznie wybijany na miejscu pamiątkowy Dukat Kozłowiecki. Muzeum można zwiedzać od 1 kwietnia do 30 listopada. Więcej szczegółów można znaleźć na stronie www.muzeumzamoyskich.pl.
Chcąc przejechać cały niebieski szlak gm. Kamionka, jedziemy dalej przez Kozłówkę, Dąbrówkę, Wólkę Krasienińską, Biadaczkę, po 14 km dojeżdżamy do żółtego łącznika i wracamy nim na czarny szlak dłuższą trasą (licząc od bramy Muzeum Zamoyskich łącznie 21,4 km).
Po opuszczeniu pałacu kierujemy się w stronę miejscowości Kozłówka skręcając w lewo (3 km) po ok. 400 m skręcamy wprawo za murowanym budynkiem „Gościńca Kozłowieckiego” (3,42 km). Po lewej mijamy malowniczy stawik i znajdujący się przy nim mostek (3,55 km), po przejechaniu ok. 1 km skręcamy w prawo na Dąbrówkę (4,55 km). Przy skrzyżowaniu po lewej mijamy okazałą kapliczkę domkową z tablicą pamiątkową poświęconą pamięci sześciu mieszkańców Kozłówki w 1942 r. zamordowanych w niemieckim obozie zagłady w Pustkowie k. Dębicy. Po prawej, za drewnianym płotkiem, na posesji znajdującej się przy skrzyżowaniu możemy zobaczyć dawną, tradycyjną piwnicę z półokrągłym stropem. Wędrując dalej po przejechaniu ok. 1,3 km, po prawej mijamy ładny drewniany domek z ciekawą kamienno-drewnianą bramą (5,88 km). Dojeżdżamy do skrzyżowania, na którym jedziemy prosto (6,24 km), po prawej miniemy malutką drewnianą kapliczkę. Ok. 400 m dalej po lewej przejeżdżamy w pobliżu Wiejskiego Ujęcia Wody w Kozłówce czyli niedawno zmodernizowanej lokalnej stacji wodociągowej (6,6 km). Jadąc dalej, opuszczamy Kozłówkę (6,94 km) i przejeżdżamy obok ukrytego wśród drzew kortu tenisowego (7,09 km), wyjeżdżamy z lasu (8,6 km) i wjeżdżamy do Dąbrówki (8,86 km).
Znajdujemy się na terenie Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego.
Kozłowiecki Park Krajobrazowy utworzono w 1990 roku jako jedno z ogniw Ekologicznego Systemu Obszarów Chronionych województwa lubelskiego. Swoim zasięgiem obejmuje znaczną część Lasów Kozłowieckich (ponad 90% powierzchni parku), wchodzących w skład Nadleśnictwa Lubartów. Zwartemu kompleksowi leśnemu towarzyszą śródleśne łąki, stawy, bagienka oraz niewielkie osady leśne i rolnicze. Duże połacie lasu wykazuje skład gatunkowy zbliżony do naturalnego. Charakterystyczne są drzewostany stare, przeważnie sosnowe z domieszką dębu szypułkowego, brzozy brodawkowatej i osiki, rzadziej lipy, grabu i świerka. W niektórych partiach lasu duży udział ma stosunkowo rzadki gatunek – dąb bezszypułkowy, rosnący tu blisko wschodniej granicy naturalnego zasięgu. Jego największe zgrupowanie objęto ochroną rezerwatową (rezerwat Kozie Góry). W runie Lasów Kozłowieckich, na polanach, śródleśnych torfowiskach i wilgotnych łąkach występuje wiele rzadkich gatunków roślin. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują: paproć – nasięźrzał pospolity, bardzo rzadki skrzyp zimowy, widłak jałowcowaty, modrzewnica zwyczajna, wawrzynek wilcze-łyko, bluszcz pospolity, lilia złotogłów, wielosił błękitny, tojad dzióbaty, listera jajowata, turówka leśna i inne. Fauna parku jest reprezentowana przez: bociana czarnego, pustułkę, dzięcioła czarnego, dzięcioła białogrzbietego. Osobliwością wśród ssaków są daniele, licznie występuje także zwierzyna łowna: jelenie, sarny, dziki. Na stawach w Samoklęskach gnieździ się m.in. krakwa, łabędź niemy, błotniak stawowy, rybitwa zwyczajna.
Po lewej mijamy dwa nowe drewniane domy, na rozwidleniu dróg (9,06 km) skręcamy w lewo nie zjeżdżając z asfaltu. Mijamy po lewej leśniczówkę w Dąbrówce i skręcamy wprawo (9,39 km). Po lewej mijamy drewniany krzyż z leżącym u podnóża dużym kamieniem i przejeżdżamy mostek (9,41 km). Za mostkiem po prawej widać niewielki staw ze znajdującą się nad nim ławeczką. Dojeżdżamy do rozdroża (9,54 km) na którym znajduje się kapliczka oraz sklep spożywczo-przemysłowy, a po lewej do niebieskiego szlaku dochodzi czerwony szlak łącznikowy do szlaku gm. Niemce. Ten sam kierunek wskazuje nam postawiony przy skrzyżowaniu drogowskaz kierujący do Szkółki Stróżek. Wędrując dalej opuszczamy Dąbrówkę (9,82 km), mijamy po prawej drewniany krzyż (9,88 km) i przejeżdżamy przez most nad rzeką Minia (10,37 km). Możemy spotkać tu wędkarzy oraz osoby urządzające sobie nad wodą piknik lub grilla. Jadąc dalej dojeżdżamy do Wólki Krasienińskiej (10,55 km), dalej kierujemy się prosto na Starościn (11,14 km). Mijamy po lewej miejsce wypoczynku dla rowerzystów(11,3 km), przejeżdżamy obok brzozowego zagajnika przed którym przy drodze stoi metalowy, czarny krzyż (11,61 km) i wyjeżdżamy z Wólki Krasienińskiej (11,86 km). Po prawej, na słupie mijamy gniazdo bocianie (12,27 km) i krzyż (12,44 km), a w oddali możemy zobaczyć dużą hałdę ziemi usypaną podczas prac ziemnych prowadzonych w pobliżu (kopalnia piasku). Ok. 0,5 km dalej mijamy niewielki krzyż w pobliżu którego rosną mirabelki (12,93 km), następnie za zlewnią (13,21 km) stoi ładny domek z bali. Mijamy kolejny (drewniany) krzyż (13,47 km) i jadąc przy krawędzi sosnowego lasu po 1 km skręcamy w prawo do lasu (14,47 km). Jedziemy dalej śródleśną dróżką miejscami trochę błotnistą i po 0,5 km wyjeżdżamy z lasu pomiędzy otaczające nas ze wszystkich stron szuwary (15,05 km). Przejeżdżamy biało-niebieski mostek z widocznym mechanizmem śluzy (15,16 km). Za mostkiem możemy spotkać wędkarzy łowiących ryby w okolicznych stawach. Wjeżdżamy w obręb hodowlany Gospodarstwa Rybackiego w Samoklęskach. Mijamy po lewej dwa duże klony (15,61 km) i na polnym skrzyżowaniu jedziemy prosto (15,86 km). Po prawej mijamy kolejny krzyż, przecinamy żużlówkę (16,89 km) jadąc prosto, po 200 m dojeżdżamy do miejsca gdzie rozpoczęliśmy wędrówkę po niebieskim szlaku(17,07 km).
Z tego miejsca możemy wrócić liczącym 7,31 km żółtym łącznikiem do czarnego szlaku po gminie Garbów i dojechać do Garbowa lub Markuszowa. Chcąc zobaczyć jeziora Rejowiec i Duży Ług skręcamy w prawo w miejscowości Meszno, jedziemy prosto asfaltową drogą wijącą się wśród zabudowań, dojeżdżamy do lasu i skręcamy w prawo, a po 200 m w lewo. Mijamy leśną przecinkę i po ok. 1 km leśniczówkę Nadleśnictwa w Woli Przybysławskiej. Wjeżdżamy ponownie na asfaltową drogę. Jadąc dalej, mijamy po lewej szuwary i na kolejnym rozwidleniu jedziemy prosto w stronę Woli Przybysławskiej. Przejeżdżamy obok bocianiego gniazda i stojącego po drugiej stronie ulicy niewielkiego krzyża. Dojeżdżamy do szkoły podstawowej w Woli Przybysławskiej. W tym miejscu do czarnego szlaku dochodzi niebieski szlak.
Liczący 13,2 km niebieski szlak biegnie nad dwoma malowniczymi jeziorami: Rejowcem i Dużym Ługiem. Na terenach tych występują liczne rodzaje i gatunki ptaków, m. in.: derkacz, słowik szary, łozówka, gąsiorek, rycyk, krwawodziób, dziwonia, czajka, łyska, krzyżówka, perkoz, kokosza, czernica, głowienka, cyraneczka, bocian biały. W okolicy jezior można spotkać bobry a czasami łosia. W rejonie lasów stwierdzono obecność: myszołowów, trznadla, lerki, świstunki, kapturki, świergotka drzewnego, sójki, kosa czy śpiewaka. Na szczególna uwagę oprócz licznie występującego derkacza uwagę zwraca rycyk i krwawodziób – są to gatunki bardzo wrażliwe na zmiany środowiska i ich występowanie świadczy o unikalnych walorach przyrodniczych tych terenów. Szlak przebiega dalej przez Wólkę Kątną, Bobowiska aż do Markuszowa.
W Bobowiskach mamy możliwość skręcenia w prawo, na czerwony łącznik (o długości 7,09 km), który przez Kłodę zaprowadzi nas do Kurowa na zielony szlak Klementowice – Strzyżewice.