Dęblinie warto także przejechać czarny szlak południowy o długości 3,95 km. Tym szlakiem od ul. Spacerowej dojedziemy do parku pałacowego (przy Zespole Pałacowo-Parkowym) – urządzonego w 1779 r. wg projektu Jana Christiana Schucha. Obecnie w parku zachowały się obok pomnikowych dębów, lip, wiązów, także egzotyczne drzewa korkowe oraz staw z wyspą.

 

Czarny szlak północny liczący 820 m, biegnie ul. Dworcową i ul. Wiślaną. Znajduje się na nim Zespół Dworca Kolei Nadwiślańskiej (przy ul. Dworcowej), oraz Kościół p.w. Chrystusa Miłosiernego (przy ul. Wiślanej).

 

Powstanie dęblińskiego dworca kolejowego przypada na lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte XIX wieku. Dalsza jego rozbudowa została przeprowadzona w latach czterdziestych XX wieku. Część wschodnia dworca drewniana, jednokondygnacjowa, dziewiętnastoosiowa, oszalowana, zbudowana na planie bardzo wydłużonego prostokąta z dwiema symetrycznie rozmieszczonymi potężnymi facjatami przykrytymi czterospadowym dachem. Nad częściami skrajnymi i środkową przykryta dwuspadowym dachem z blachy ocynkowanej. Część zachodnia dworca, murowana, dwukondygnacjowa, czteroosiowa, przykryta dwuspadowym dachem z blachy ocynkowanej.

 

Na uwagę zasługuje także dawna parowozownia oraz budynek zarządu kolei, tak zwany „Belweder”. W bezpośrednim sąsiedztwie stacji przy ulicy Dworcowej znajdują się warte uwagi budynki mieszkalne, pierwotnie przeznaczone dla rodzin wyższych rangą kolejarzy. Trzy z nich identyczne, murowane o charakterze willowym, dwukondygnacjowe, kryte dachami mansardowymi o bogatej artykulacji fasady. Charakter willi mają także sąsiednie trzy drewniane budynki szalowane ozdobnie

 

z altanami, przykryte czterospadowym dachem z blachy ocynkowanej. Oprócz wymienionych budynków na uwagę zasługują zabytkowe urządzenia techniczne stacji. Są nimi obok starej parowozowni z końca XIX wieku, także nowa wybudowana w latach czterdziestych XX wieku, dwie wieże ciśnień, wiadukt kratowy, nastawnia, dróżnicówka oraz hydranty żurawiowe.

 

Drewniany kościół przy ulicy Wiślanej, to dawna cerkiew unicka z drugiej połowy XVIII wieku, budynek przeniesiono do Dęblina w 1929 roku z Łosic, rozbudowano w roku 1960, przeniesiono ponownie na nowe miejsce z ulicy 1 Maja, gdzie w poprzedniej parafii pod wezwaniem Świętego Piusa V Papieża, pełnił funkcję kościoła parafialnego do 1986 roku.

 

.