W roku 1751 tereny nazywanie Bochotnicą należące do Aleksandra Gałęzowskiego zakupił starosta wąwolnicki Stanisław Małachowski nazywając w 1772 roku od noszonego przez swój ród herbu Nałęcz całą posiadłość Nałęczowem. Po powstaniu styczniowym dobrami nałęczowskimi władał Michał Górski. Na początku XIX w. odkryto lecznicze właściwości tutejszych wód; wykorzystali je trzej lekarze – sybiracy: Fortunat Nowicki, Wacław Lasocki i Konrad Chmielewski, modernizując w końcu XIX w. funkcjonujące już uzdrowisko za pieniądze Michała Górskiego, ówczesnego właściciela Nałęczowa. Stworzył on uzdrowisko miasto-ogród w dzisiejszym kształcie. To on uczynił z Nałęczowa liczący się ośrodek leczniczo-kulturalny. Kuracjuszami byli tutaj m.in. Stefan Żeromski, Bolesław Prus i Henryk Sienkiewicz. Stanisław Małachowski dla swej żony Marianny Potockiej w drugiej połowie XVIII wieku wzniósł tutaj pałac, a całą rezydencję nazwał Nałęczowem.
Sercem Nałęczowa jest dolina rzeki Bochotniczanki oraz położony w jej obrębie Park Zdrojowy z Sanatorium, Starymi Łazienkami i Pałacem Małachowskich, w pałacu znajduje się muzeum poświęcone życiu i twórczości największego polskiego pozytywisty Bolesława Prusa. W Parku Zdrojowym znajduje się także Palmiarnia i Pijalnia wód. W pobliżu parku powstało kilkanaście willi w stylu szwajcarskim i secesji oraz obiektów w stylu zakopiańskim, m.in. kaplica pod wezwaniem św. Karola Boromeusza i jedno z najstarszych muzeów literackich w Polsce – muzeum Żeromskiego, które mieści się w dawnej pracowni pisarza.
Jeśli chcemy poznać historie związane z uzdrowiskiem, odkryć tajemnice Lasu Wąwozowego, poczuć klimat dawnych Cisów i zostać oprowadzony po miasteczku przez Bolesława Prusa – koniecznie trzeba rozwiązać wszystkie questy – wyprawy odkrywców opisujące w niebanalny sposób Nałęczów. Obecnie dostępne są cztery questy pt.: „Tajemnice wąwozów”, „Śladami papieża Jana Pawła II”, „Z telepatrzydłem na tropach welocypedu i skutecznych konkurów w Nałęczowie” oraz „Źródło przygody”.